Eenmal wull de Kaiser Augustus in Rom geern weten, wovööl Minschen in sien Riek wohnen deen. Denn wuss he ok, wovööl Stüürn he intrecken kunn. Un daarmit dat ok glieks bit eerste Mal klappen de, leet he in all siene Lannen bekannt maken, dat de Lüü sik upschrieven laten mussen Ok na Palästina keem de Naricht. Daar harr de Kaiser de Landverwahrer Kyrenius insett. Un de leet överall utropen, de Lüü schullen in de Stadt gahn, wo se herkemen, dat se daar indragen wurrn. Vele wohnen wiet af van hör Vaderstadt. Ok Josef harr ganz in ́t Norden, in Galiläa, een neei Tohuus funnen. Daar weer he Timmermann in de Stadt Nazareth. As he hören de, wat de Kaiser wull, legg he Saag un Biel bisiet un maak sik up den langen Padd na Bethlehem hen, na David siene Stadt in Judäa, wiel he ut David sien Huus stammen dee. He gung aver nich alleen. Mit hüm weer ene junge Froo, de Gott hüm anvertroot harr. De heet Maria. Se droog een Kind ünner eer Hart. Un as se jüst in Bethlehem weern, fungen de Wehen an. Se broch eern ersten Jung to Welt, wickel üm in een Laken un legg hüm in een Krübb in`n Stall, wiel dat in`t Gasthuus keen free Kamer geev. Dicht bi weern Scheepkers ,de ehr Veeh höden. Un mit`n Mal word dat hellerlecht, un de Herrn sien Engel stunn vör ehr. Se verjagen sik bannig. Man de Engel see: Weest nich bang! Ik bring jo grode Freud, de all Minschen beleven schöölt, de Heiland is vandaag up de Welt kamen. Dat is Christus, de Herr in David siene Stadt. Ji find dat Kind in een Krübb daar in de Stall, in Linnen inwickelt. Un mit`n Maal weern bi de Engel all de annern Engels ut`n Himmel. De loven Gott un sungen:“ Ehr för uns Gott in`n hogen Himmel un Free up`e Eer för all de Minschen, mit de he`t goot meent“. In unser Platt übertragen aus „Snacken un Verstahn“ der Oldenburgischen Landschaft.